O fagocie słów kilka

Fagot zalicza się do drewnianych instrumentów dętych stroikowych. Historia fagotu sięga wieku XVI, kiedy to w 1574 roku pojawił się w angielskim spisie inwentarzowym pod nazwą curtal.

Zbudowany jest z dwóch drewnianych rur, połączonych ze sobą tzw. kolankiem, które razem mają długość nawet 2,5 metra.

Na całej długości instrumentu znajdują się otwory. Niektóre z nich można otwierać i zamykać przy pomocy klap, a pozostałe zatyka się palcami.

Dzięki stroikowi powietrze jest wdmuchiwane do metalowej rurki, nazywanej esem. Co ciekawe, drewno klonu lub jaworu, z którego wykonuje się fagot powinno leżakować od 10 do nawet 150 lat.

Fagot charakteryzuje się możliwością wydobywania różnych dźwięków, od bardzo niskich po bardzo wysokie, co pozwala muzykowi na dużą ekspresję. Poza tym brzmienie jest bardzo charakterystyczne, ale naturalne.

Jest to ceniony instrument w orkiestrze symfonicznej i kameralnej. Co więcej, na fagot pisze się także partie solowe, co cieszy się dużą popularnością w jazzie.